به گزارش خبرگزاری حوزه، پخش فصل دوم سریال آقای قاضی با عنوان "آقای قاضی؛ شعبه ۱۲۱" به کارگردانی سجاد مهرگان همچون فصل نخست آن با استقبال خوب مخاطبان رسانه ملی همراه شده و این نشان می دهد که تلویزیون در همین ایامی که به نظر عده ای با بحران مخاطب مواجه است می تواند با برنامه ریزی صحیح به خصوص تأکید بر وجود فیلمنامه و قصه خوب، مخاطبان انبوه را با خود همراه سازد.

این سریال که دو روز پایانی هفته به روی آنتن تلویزیون می رود، محصول مرکز رسانه ای سیمرغ است و از سوی مؤسسه هنری- رسانه ای سلوک در حدود ۵۰ قسمت تولید شده که مرکز رسانه قوه قضاییه همچون فصل پیش، ناظر و حامی صدا و سیما در این کار است.

یکی از نقاط قوت سریال علاوه بر فیلمنامه جذاب، شخصیت پردازی درست است به نحوی که این مهم باعث شده تا سازنده اثر در کمترین حجم ممکن زمانی، گره‌افکنی و تعلیق و پیرنگ لازم را وارد چاشنی اثر کرده و مخاطب عام را ضمن دعوت به قضاوت اخلاقی نسبت به روایت ها، ناخودآگاه بر صندلی قضاوت نشانده و او را با پیچ‌وخم‌های قانون تا حدودی آشنا کند.

به تعبیر دیگر، مردم با تماشای سریال "آقای قاضی" می‌توانند آموزش‌های حقوقی دیده و دست کم بر فکر و اندیشه شان یک تلنگر حقوقی وارد شود.

در این میان شرط انصاف آن است که به بازی خوب و روان بهزاد خلج اشاره کرد که بخش دیگری از توانمندی اش را در این اثر به رخ کشانده و با این دست فرمان و دقت در انتخاب نقش می تواند آینده بهتری در تلویزیون و شبکه نمایش خانگی و همچنین سینمای ایران برای خود رقم بزند.

به تعبیر کارشناسان امر، او شخصیت قاضی را کاملاً جا افتاده و کاربلد از کار درآورده و مهربانی و قاطعیتش را به جا و طبیعی و باورپذیر نشان داده است. ، هر چند که برخی بازیگران فرعی آن طور که باید و شاید از عهده نقش خود به شکل حسی و غریزی برنیامده اند و این مساله یکی از نقاط ضعف مشهود این سریال است.

در همین ایام پخش سریال، انتشار دیدگاه ها و نظرات برخی حقوقدانان نسبت به پیام و محتوای ارایه شده از طریق این سریال نیز اجمالاً نشان داده که رضایت نسبی از این منظر وجود دارد؛ موفقیتی که با توفیق در فرم رسانه ای باعث شده در این هفته ها تلویزیون در کنار سریال سرزمین مادری و البته بازتکرار مختارنامه، تا حدودی بتواند مخاطبان خود را پای گیرنده ها نگاه دارد؛ آن هم در شرایطی که رقیب قدرتمندی چون شبکه نمایش خانگی دارد.

نکته حائز اهمیت دیگر این که ترسیم دادگاهی نمایشی در این اثر توأم با شکل گیری فضایی باورپذیر بوده تا آن جا که در چنین بستری، رفتار انسان ها، ملموس و واقعی به نظر می آید.

از سوی دیگر کارگردان توانسته نسبت به حفظ ریتم اثر موفق باشد و در قصه گویی نیز دست برتر را داشته باشد.

موفقیت این سریال این نکته را متذکر می شود که گاه می توان بدون هزینه های سرسام آور و بهره گیری از بازیگران به اصطلاح چهره و علی القاعده گران، اثری آبرومند ساخت که هم منتقدان را راضی نگه دارد و هم مخاطب عام را با رسانه ملی همراه نماید.

سید محمدمهدی موسوی